Terminologia

„Gra komputerowa” może być również używana do opisywania gier wideo, ponieważ wszystkie gry wideo zasadniczo wymagają procesora komputerowego, chociaż termin ten jest zwykle zarezerwowany dla gier granych głównie na komputerach osobistych . Inne terminy, takie jak „gra telewizyjna” lub „telegra”, były używane w latach siedemdziesiątych i na początku osiemdziesiątych, zwłaszcza w odniesieniu do domowych konsol podłączonych do telewizora. W Japonii, gdzie konsole takie jak Odyssey były najpierw importowane, a następnie produkowane w kraju przez dużych producentów telewizorów, takich jak Toshiba i Sharp Corporation , takie gry były znane jako „gry telewizyjne” lub TV geemu lub terebi geemu

Pierwsze pojawienie się terminu „gra wideo” pojawiło się około 1973 roku. Oxford English Dictionary przywołał artykuł BusinessWeek z 10 listopada 1973 roku jako pierwszy drukowany termin. Podczas gdy Bushnell uważał, że termin pochodzi z recenzji magazynu Computer Space w 1971 r., przeglądu głównych magazynów vendingowych Vending Times i Cashboxpokazał, że termin pojawił się znacznie wcześniej, pojawiając się po raz pierwszy około marca 1973 roku w tych magazynach masowo używanych, w tym przez producentów gier zręcznościowych. Jak przeanalizował historyk gier wideo Keith Smith, nagłe pojawienie się sugerowało, że termin ten został zasugerowany i łatwo przyjęty przez zaangażowanych w to ludzi. Ten pojawił się ślad Ed Adlum, który prowadził kasowe „s sekcja monety aż do 1972 roku, a później założył RePlay Magazine , obejmujący dziedzinę rozrywki coin-op, w roku 1975. W wrześniu 1982 roku emisji RePlay, Adlum po raz pierwszy nazwał te gry „grami wideo”: „Eddie Adlum z RePlay pracował w„ Cash Box ”, kiedy pojawiły się„ gry telewizyjne ”. Osobowościami w tamtych czasach byli Bushnell, jego kierownik sprzedaży Pat Karns i garstka innych producentów „gier telewizyjnych”, takich jak Henry Leyser i bracia McEwan. Nazywanie ich produktów „grami telewizyjnymi” wydawało się niezręczne, więc zapożyczając słowo z „opisu szaf grających filmowych Billboardu”, Adlum zaczął odnosić się do tego nowego rodzaju maszyn rozrywkowych jako „gry wideo”. Fraza utknęła ”

Warunki dotyczące gier wideo

Ponieważ każda gra wideo jest inna, doświadczenia z grania w każdą grę wideo nie można podsumować w jednym stwierdzeniu, ale istnieje wiele wspólnych elementów. Większość gier jest uruchamiana na ekranie tytułowym i daje graczowi możliwość przejrzenia opcji, takich jak liczba graczy, przed rozpoczęciem gry. Większość gier jest podzielona na poziomy, przez które gracz musi przejść przez swojego awatara, zdobywając punkty , zbierając bonusy w celu wzmocnienia wrodzonych atrybutów awatara, a wszystko to przy użyciu specjalnych ataków, aby pokonać wrogów, lub ruchów, aby ich uniknąć. Informacje te są przekazywane graczowi za pośrednictwem interfejsu użytkownika na ekranie , takiego jak wyświetlacz przeziernyna samym szczycie renderowania samej gry. Otrzymanie obrażeń wyczerpuje zdrowie jego awatara , a jeśli spadnie do zera lub jeśli awatar w inny sposób znajdzie się w miejscu, z którego nie można uciec, gracz straci jedno ze swoich żyć . Jeśli stracą całe życie, nie otrzymując dodatkowego życia lub „1-UP” , gracz przejdzie do ekranu „ koniec gry ”. Wiele poziomów, a także finał gry kończą się rodzajem bossa, którego gracz musi pokonać, aby kontynuować. W niektórych grach punkty pośrednie między poziomami oferują punkty zapisu, w których gracz może utworzyć zapisaną gręna nośniku pamięci, aby ponownie uruchomić grę, jeśli stracą całe życie lub będą musieli zatrzymać grę i uruchomić ją ponownie w późniejszym czasie. Mogą one również mieć formę fragmentu, który można zapisać i ponownie wprowadzić na ekranie tytułowym.

Ponieważ gry są oprogramowaniem, nadal mogą być dostarczane z błędami oprogramowania . Mogą się one objawiać jako usterki w grze, które mogą zostać wykorzystane przez gracza; jest to często podstawa przyspieszenia gry wideo. Innym razem te błędy, wraz z kodami , pisankami i innymi ukrytymi sekretami, które zostały celowo dodane do gry, również mogą zostać wykorzystane. Na niektórych konsolach kasety do oszukiwania pozwalają graczom wykonywać te kody, podczas gdy trenerzy opracowani przez użytkownikówpozwalają na podobne pomijanie gier komputerowych, co może ułatwić grę, dać graczowi dodatkowe power-upy lub zmienić wygląd gry.